« حسین(ع) آمد »
درخشید از افق خورشید دیگر
منوّر شد از او عالم سراسر
فضای گلشن از رویش مصفّاست
شمیمش کرد گیتی را معطّر
زمین از مقدمش صحن جنان گشت
سما یکسر ز سیمایش منوّر
به خود بالند اهل کهکشانها
چو آمد گوشوار عرش اکبر
کواکب محو دیدار جمالش
ملائک تهنیت گویان مکرّر
جهان شد خرّم از رویش چو رضوان
شرافت یافت چون دیدش به منظر
دو گیتی محو دیدار حسینند
مبارکباد بر لب نزد داور
چو آمد فخر جمله جن و انسان
بود از عرشیان اولی و برتر
فروغ سبط احمد جلوگر گشت
بیامد زیب آغوش پیمبر
بقای دین حق تضمین گردید
علم بگرفته آمد پور حیدر
رسید از هردو عالم بانک تبریک
به مام اولیاء زهرای اطهر(س)
سرآمد دوره تبعید فطرس
حسین(ع) آمد ببخشد بر ملک پر
شفیع انس و جن آمد به دنیا
امیر و عرصه دار بزم محشر
حسین(ع) آمد بشر را فخر بخشید
گدای درگهش حکاک احقر